Maung Myint Aung: The Seated Lady
Acrylic On Canvas, size- 14″×18″
Year Created-2015
သူကို လူဝကြီးမောင်မြင့်အောင်လို့ ပန်းချီအသိုင်းအဝိုင်းကခေါ်ကြပါတယ်။ (New Treasure Gallery)ရဲ့ ပြပွဲတစ်ခုမှာ လူဝကြီးပန်းချီကားတစ်ချပ်ပြသခဲ့ရာက အဲ့ဒီနာမည်ရခဲ့တယ်လို့ဆိုကြပါတယ်။ တကယ်တော့သူဟာ ရှုခင်းကား ဒြပ်မဲ့ပန်းချီကားအများကြီးရေးဆွဲဖူးသူပါ။ ဒါပေမဲ့ သူရဲ့မိန်းမဝဝကြီးတွေပုံကပဲ သူရဲ့အမည်နာမကိုထင်ရှားစေခဲ့ပါတယ်။မိန်းမဝဝကြီးတွေ တစ်ယောက်၊ နှစ်ယောက်၊ သုံးယောက်၊ လေးယောက် စသည်ဖြင့်အမျိုးမျိုးရေးဆွဲပါတယ်။မိန်းမဝဝဖိုင့်ဖိုင့်ကြီးတွေရဲ့ ပုံသဏ္ဍန်ဟာ ဆွဲဆောင်မှာမရှိဘူး ရိုးရှင်းတယ်လို့ ထင်ရပေမဲ့ သူရဲ့ရေးချက်ကြောင့် စိတ်ဝင်စားစရာ အကြောင်းအရာတစ်ခုဖြစ်လာပါတယ်။ ဂျပန်နိုင်ငံဟာ မိန်းမဝဝကြီးတွေ ရေးရာမှ အင်မတန်နာမည်ကျော်ကြပါတယ်။ဆွဲဆောင်မှုတွေရှိတဲ့မိန်းမဝဝကြီးတွေပုံကိုဆွဲတာများပါတယ်။ မောင်မြင့်အောင်ကတော့ မိန်းမဝဝကြီးတွေရဲ့ပုံမှာ ခေါင်းသေးသေးလေးတွေတပ်ပြီး အချိုးဖျက်ပြီးရေးဆွဲလေ့ရှိပါတယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးပေမဲ့ ခေါင်းကြီးမလာတာကို ပြောချင်တာလားမသိပါ။အရိုးအဆက်ဆိုတာ သူအတိုင်းရှိနေတတ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကဖောင်းကားလာတဲ့အခါ အချိုးမပြေမှုဆိုတဲ့ အတွင်းသဘောကိုရောက်ရှိသွားပါတယ်။တစ်ချိန်တုန်းကတော့ ဒါဟာနိုင်ငံရေးသရော်မှုလဲဖြစ်နိုင်တယ်။လူအဖွဲ့အစည်းကိုသရော်မှုလဲ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်လို့ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ကြမှာပါ။အနုပညာသမားတွေဟာ သကေ်တတွေနဲ့ တင်ပြရတဲ့ခေတ်ရှိခဲ့တာကိုး။ သူ့ရဲ့မိန်းမဝဝကြီးတွေရဲ့ပုံဟာ စုတ်ချက်အဝင်အထွက်ရဲတင်းသလို အစိတ်အပိုင်းတိုင်းက ဖျတ်လတ်ပြီး အသက်ဝင်လာပါတယ်။အရောင်သုံးပုံကလည်း ပေါ်လွင်ထင်ရှားစေတဲ့ အရောင်တွေ သုံးတတ်ပါတယ်။ သူဟာနည်းစနစ်သစ်တို့ကို အမြဲရှာဖွေသူဖြစ်ပေမဲ့ ဒီအကြောင်းအရာတွေပဲ ပြန်ပြန်ရောက်လာပါတယ်။ လူဝကြီးမောင်မြင့်အောင်ဟာ သူပန်းချီကားတွေနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက် ပိန်ပိန်ပါးပါး လူတစ်ယောက်ပါ။အဆင့်မြင့်ပြီး အနုပညာမှော်အောင်တဲ့ ပန်းချီဆရာတစ်ယောက်အဖြစ်ရှိနေမှာပါ။
မြန်မာပန်းချီမှတ်စု (၁၈)
Pansodan Gallery 